Veel lokale journalisten leden de voorbije maanden onder het gebrek aan persoonlijke contacten. Voor nogal wat van hen waren het ook povere maanden qua inkomen. Dat blijkt uit een grootschalig onderzoek van de Erasmushogeschool Brussel over regiojournalisten en hun relatie met lokale beleidsmakers.
door Ria Goris
Lokale journalisten vormen over het algemeen een tevreden beroepsgroep. Die bevinding springt in het oog na een online-enquête bij 450 regiojournalisten die de journalistiekopleiding van de Erasmushogeschool de voorbije maand uitvoerde. 139 journalisten, of 32 %, vulde de vragenlijst in. Corona was niet het hoofdthema van deze enquête. Wel gingen liefst 75 journalisten dieper in op de vraag of de gezondheidscrisis een impact heeft op de tevredenheid over hun werk.
Gevraagd om op een schaal van 5 aan te geven hoe tevreden ze zijn over hun werk als regiojournalist, vinkte ruim 92% van de respondenten 4 of 5 aan. Het meest tevreden zijn ze over de variatie in hun job, de korte afstand werk-thuis en de vele contacten met mensen en organisaties.
De voorbije maanden evenwel werd veldwerk deskwerk, en de job boette behoorlijk in op het vlak van variatie en face to face contacten. Corona verwierf het monopolie van de berichtgeving, en ook qua werkwijze was er maar weinig afwisseling. De voldoening van de vele face to face ontmoetingen viel weg.
Voor nogal wat regiojournalisten, die voor het leeuwendeel als zelfstandigen werken, is er hiernaast een negatieve link met het inkomen. Enkele tientallen bevraagden wezen hierop, zoals deze: “Ik doe normaal evenementen, interviews, plaatselijke politiek, verenigingsleven, cultureel nieuws. Dat ligt bijna volledig stil door de crisis. De verloning zakt dus ook diep weg.” Een eerdere bevraging van de VVJ in samenwerking het Center for Journalism Studies van de UGent wees reeds op deze heikele kwestie voor de beroepsgroep in zijn geheel. Maar regiojournalisten hebben meer dan gemiddeld een zelfstandig statuut, en dus een kwetsbaar inkomen.
Over de combinatie van werk met privéleven zijn regiojournalisten in normale omstandigheden heel wat minder tevreden. Nu, in coronatijd, verbetert de situatie voor sommigen en verslechtert ze voor anderen. “Ik heb een betere combinatie werk-privé-tijd want iets minder werk”, rapporteert iemand. “De combinatie privé/werk is een pak moeilijker nu de kleuters thuis zijn en mijn partner moet telewerken”, geeft een ander aan.
Skype
Of de gezondheidscrisis een impact heeft op de relatie met beleidsmakers valt niet duidelijk aan te geven. “De communicatie met beleidsmakers is nu vaak nog beter dan voorheen”, meent iemand. De gewone verslaggeving valt wel weg, geeft een ander aan: “De lokale politieke verslaggeving is opgedroogd en wordt weggeduwd door de corona-gerelateerde berichtgeving. Lokale politieke verslaggeving boet in qua relevantie en belangrijkheid.” Een van de regiojournalisten ergert zich aan de slaafsheid waarmee media beleidsmaatregelen in verband met corona volgen: “De media en mijn krant gedragen zich als een collaboratiepers.”
Veel ondervraagden stellen vast dat face to face contacten grotendeels vervangen werden door telefonische contacten, skype-interviews of interacties via mail, Whatsapp, messenger of sms. Sommigen betreuren dit uitdrukkelijk: “De persoonlijke contacten zijn nihil, die leveren meestal een andere kijk op dossiers.” En: “Enkele publieke vergaderingen, zoals de commissievergaderingen, zijn niet meer toegankelijk, waardoor je minder voeling hebt met wat bij elke partij leeft of moeilijker kunt nagaan hoe mensen, buurten, organisaties op bepaalde beslissingen reageren.” De laatste weken is er toch weer wat meer mogelijk, merkt iemand op. De enquête werd afgesloten op 8 juni, in een land dat zich weer volop aan het ontsluiten is.
Andere resultaten van dit onderzoek worden in de loop van de zomer gepubliceerd, samen met die van een gelijklopende enquête bij beleidsmakers over hun relatie met regiojournalisten.
