Sinds 2008 doet Sanoma aan afslankingspolitiek. Een beleid van 'cost cuts', wat wil zeggen: mensen ontslaan om de kosten te reduceren en hogere winsten te behalen. Wat begon met het verdwijnen van bepaalde functies en het niet vervangen van mensen, resulteerde in het afgelopen jaar in het verkopen van diverse titels (al dan niet verlieslatend) die niet meer in het plaatje pasten: Story, Humo, Moustique, Vitaya… . De impact die dit had op de mensen achter de bladen, is niet te onderschatten. Journalisten, redacteurs, vormgevers, maar ook aankopers en de salesploeg, die dag in dag uit alles deden om een kwaliteitsvol blad te leveren, werden bedankt voor hun inzet in moeilijke tijden, en leerden meteen dat hard werken en enthousiasme geen garantie zijn voor jobzekerheid.
Logisch dat er vragen rijzen of de kwaliteit van de overblijvende bladen - waaronder Libelle, Femmes, Flair, Feeling, Gaël, vtwonen en Wonen Landelijke Stijl - wel gehandhaafd kan blijven. Een mini ploeg voor evenveel werk en een steeds grotere onzekerheid over de toekomst komen die kwaliteit niet ten goede. Bovendien wordt er meer en meer gebruik gemaakt van freelancers, die vaak aan dumpingprijzen werken en met strakke deadlines te maken krijgen. Vaak gaat het om jonge mensen die - omdat ze voor meerdere bladen en zelfs meerdere media werken - niet de vertrouwdheid en affiniteit met het blad hebben als de vaste medewerkers.
Geen wonder dat het voltallige personeel zich zorgen maakt om de eigen toekomst, maar ook om de kwaliteit van de bladen, die onvermijdelijk in gevaar komt door de talrijke afvloeiingen en besparingen.
Meer winst, minder mensen, meer besparingen, minder kwaliteit? Misschien wordt het tijd dat niet alleen de werknemers, maar ook de top zich daarover gaat bezinnen. Hopelijk is dit het einde van deze meedogenloze afslankingspolitiek, en niet het einde van de bladen.
