Raymond De Craecker is na 20 jaar voorzitterschap uitgewuifd door de Erkenningscommissie voor beroepsjournalisten. Al die jaren - en nog veel langer - stond Raymond mee in voor de implementatie van de wet van 30 december 1963 op de erkenning van beroepsjournalisten, die goede en professionele journalistiek honoreert via faciliteiten. Samen met de uitgevers en omroepdirecties dankte de VVJ Raymond De Craecker voor zijn tomeloze en vrijwillige inzet voor kwaliteitsjournalistiek in Vlaanderen.
Beste Raymond, beste aanwezigen,
Sta me toe namens VVJ een kort woordje van dank te formuleren, een kort woordje maar van grote dank. Voor iemand die vele jaren lang heel veel heeft betekend voor ons beroep en voor onze sector.
Het begint al bij de cijfers.
Je zou het hem niet toegeven, maar Raymond is intussen 70.
En van die 70 jaar was hij bijna 40 jaar erkend beroepsjournalist. Raymond werd erkend in 1972 – met nummer N00726 - erkenning die zou duren tot 2011, of bijna 40 jaar dus. 40 jaar die Raymond voltrok bij een belangrijke krant – en dan nog de Antwerpse editie ervan. We hebben het over De Nieuwe Gazet, waar hij lange tijd redactiechef was, en even ook hoofdredacteur (1995-1996).
Raymond was al die jaren niet zomaar beroepsjournalist. In 1987 trad hij toe tot de Erkenningscommissie als lid. Dat betekent dat hij ruim 30 jaar in de Erkenningscommissie heeft gezeteld. Of 7 mandaten. Bij ons weten een record…
En daar stopt het niet, want in 1999, op de vooravond van de 21ste eeuw, riep het voorzitterschap van de Erkenningscommissie. Dat betekent dat Raymond nagenoeg 20 jaar de Nederlandstalige Erkenningscommissie heeft geleid. Of 5 mandaten. Ook dat is, bij ons weten, een record.
20 jaar voorzitter, 30 jaar lid van de Erkenningscommissie, 40 jaar erkend beroepsjournalist… Het zijn sprekende cijfers.
Maar meer nog dan dat willen we Raymond bedanken voor de inzet achter die cijfers. Zijn tomeloze, vrijwillige inzet, die al die jaren de Erkenningscommissie heeft doen draaien. En waardoor hij nu een Erkenningscommissie achterlaat in een meer dan goede gezondheid. Om maar één illustratie daarvan te geven. We herinneren ons levendig hoe de vorige hernieuwingsronde, in 2013, nogal tumultueus is verlopen. Veel freelancers vonden dat ze te streng werden gecontroleerd op hun inkomen en nevenverdiensten. Dat leidde zelfs tot een zekere revolte, die voorwaar de pers haalde. Nu, bij de jongste hernieuwingsronde, niets of nauwelijks iets van dat. De laatste vijfjaarlijkse hernieuwing is omzeggens vlekkeloos verlopen. Een mooier afscheidscadeau kon Raymond ons niet geven.
Achter die inzet schuilt méér, een grote kracht die die inzet mogelijk maakt. Raymonds werk getuigt immers van een oersterk geloof in het belang van goede, professionele journalistiek. De wet van 1963 – die niets aan actualiteit heeft ingeboet – honoreert goede, professionele journalistiek via faciliteiten. En door die wet al die jaren mee toe te passen en te bewaken, heeft Raymond De Craecker een (opgelet voor het beladen woord) historische bijdrage geleverd aan de Vlaamse journalistiek en de kwaliteit van het nieuwsaanbod bij ons.
Wat hebben wij zelf te bieden ? Onze grote erkentelijkheid, ons respect, onze dank. OK, Raymond heeft er ook een paar mooie eretekens aan overgehouden: ridder in de Leopoldsorde en laatst nog officier in de Kroonorde. Maar dat vergoedt niet die 30 jaar inzet als lid, en 20 jaar verantwoordelijkheid als voorzitter van de Erkenningscommissie. Vandaar dat hij ons op ons woord moet geloven als we zeggen: 20, nee 30 keer gemeende dank voor alles.
Toch nog een klein cadeautje om het te materialiseren: de VVJ-Journalistenagenda 2019. Ze is opgehangen aan Pieter Bruegel, de schilder die 450 jaar geleden overleed. Ons zal de mensheid zich over 450 jaar niet meer herinneren, maar in de annalen van de vaderlandse journalistiek heb jij, Raymond, hoe dan ook een stevige plaats verdiend.
Pol Deltour, 20.12.2018
(Foto Firmin de Maître)
